ਗੈਸਟ੍ਰੋਐਂਟਰੌਲੋਜੀ ਸਹਾਇਕ ਉਪਕਰਣ ਐਂਡੋਸਕੋਪਿਕ ਸਕਲੇਰੋਥੈਰੇਪੀ ਇੰਜੈਕਸ਼ਨ ਸੂਈ

(a) ਸਬਮਿਊਕੋਸਲ ਇੰਜੈਕਸ਼ਨ, (ਬੀ) ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਪੌਲੀਪੈਕਟੋਮੀ ਫੰਦੇ ਰਾਹੀਂ ਫੜਨ ਵਾਲੇ ਫੋਰਸੇਪਸ ਨੂੰ ਲੰਘਣਾ, (c) ਜਖਮ ਦੇ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਫਾਹੇ ਨੂੰ ਕੱਸਣਾ, ਅਤੇ (d) ਫੰਦੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ।
ਇੱਕ ਸਕਲੇਰੋਥੈਰੇਪੀ ਸੂਈ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਬਮਿਊਕੋਸਲ ਸਪੇਸ ਵਿੱਚ ਤਰਲ ਨੂੰ ਇੰਜੈਕਟ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਜਖਮ ਨੂੰ ਅੰਡਰਲਾਈੰਗ ਮਾਸਕੂਲਰਿਸ ਪ੍ਰੋਪ੍ਰੀਆ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ ਅਤੇ ਰਿਸੈਕਸ਼ਨ ਲਈ ਇੱਕ ਘੱਟ ਫਲੈਟ ਟੀਚਾ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ।ਟੀਕਾ ਅਕਸਰ ਖਾਰੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਬਲੈਬ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਰੱਖ-ਰਖਾਅ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਹੋਰ ਹੱਲਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਾਈਪਰਟੋਨਿਕ ਖਾਰੇ (3.75% NaCl), 20% ਡੈਕਸਟ੍ਰੋਜ਼, ਜਾਂ ਸੋਡੀਅਮ ਹਾਈਲੂਰੋਨੇਟ [2] ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।ਇੰਡੀਗੋ ਕਾਰਮਾਇਨ (0.004%) ਜਾਂ ਮਿਥਾਈਲੀਨ ਨੀਲਾ ਅਕਸਰ ਸਬਮੂਕੋਸਾ ਨੂੰ ਦਾਗ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਇੰਜੈਕਟ ਵਿੱਚ ਜੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਿਸੈਕਸ਼ਨ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਦਾ ਬਿਹਤਰ ਮੁਲਾਂਕਣ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਸਬਮਿਊਕੋਸਲ ਇੰਜੈਕਸ਼ਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਕੋਈ ਜਖਮ ਐਂਡੋਸਕੋਪਿਕ ਰੀਸੈਕਸ਼ਨ ਲਈ ਉਚਿਤ ਹੈ।ਟੀਕੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਉੱਚਾਈ ਦੀ ਘਾਟ ਮਾਸਕੂਲਰਿਸ ਪ੍ਰੋਪ੍ਰੀਆ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ EMR ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਇੱਕ ਅਨੁਸਾਰੀ ਨਿਰੋਧਕ ਹੈ।ਸਬਮਿਊਕੋਸਲ ਐਲੀਵੇਸ਼ਨ ਬਣਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਖਮ ਨੂੰ ਚੂਹੇ ਦੇ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਫੋਰਸੇਪ ਨਾਲ ਫੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਖੁੱਲੇ ਪੌਲੀਪੈਕਟੋਮੀ ਫੰਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਫੋਰਸੇਪ ਜਖਮ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਾਹੀ ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਅਧਾਰ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਹੇਠਾਂ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਿਸੈਕਸ਼ਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਇਸ "ਪਹੁੰਚ-ਥਰੂ" ਤਕਨੀਕ ਲਈ ਇੱਕ ਡਬਲ ਲੂਮੇਨ ਐਂਡੋਸਕੋਪ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅਨਾਦਰ ਵਿੱਚ ਵਰਤਣ ਲਈ ਬੋਝਲ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, esophageal ਜਖਮਾਂ ਲਈ ਲਿਫਟ-ਐਂਡ-ਕੱਟ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਘੱਟ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।