ਗੈਸਟ੍ਰੋਐਂਟਰੌਲੋਜੀ ਸਹਾਇਕ ਉਪਕਰਣ ਐਂਡੋਸਕੋਪਿਕ ਸਕਲੇਰੋਥੈਰੇਪੀ ਟੀਕਾ ਸੂਈ

(a) ਸਬਮਿਊਕੋਸਲ ਟੀਕਾ, (b) ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਪੌਲੀਪੈਕਟੋਮੀ ਫੰਦੇ ਰਾਹੀਂ ਗ੍ਰੈਸਿੰਗ ਫੋਰਸੇਪਸ ਦਾ ਰਸਤਾ, (c) ਜਖਮ ਦੇ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਫੰਦੇ ਨੂੰ ਕੱਸਣਾ, ਅਤੇ (d) ਫੰਦੇ ਨੂੰ ਕੱਟਣਾ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ।
ਇੱਕ ਸਕਲੇਰੋਥੈਰੇਪੀ ਸੂਈ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਬਮਿਊਕੋਸਲ ਸਪੇਸ ਵਿੱਚ ਤਰਲ ਪਦਾਰਥ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਜਖਮ ਨੂੰ ਅੰਡਰਲਾਈੰਗ ਮਾਸਕੂਲਰਿਸ ਪ੍ਰੋਪ੍ਰੀਆ ਤੋਂ ਦੂਰ ਉੱਚਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ ਅਤੇ ਰੀਸੈਕਸ਼ਨ ਲਈ ਇੱਕ ਘੱਟ ਸਮਤਲ ਟੀਚਾ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਟੀਕਾ ਅਕਸਰ ਖਾਰੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਬਲਬ ਦੀ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਹੋਰ ਘੋਲ ਵਰਤੇ ਗਏ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਾਈਪਰਟੋਨਿਕ ਖਾਰੇ (3.75% NaCl), 20% ਡੈਕਸਟ੍ਰੋਜ਼, ਜਾਂ ਸੋਡੀਅਮ ਹਾਈਲੂਰੋਨੇਟ [2] ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਸਬਮਿਊਕੋਸਾ ਨੂੰ ਦਾਗ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਅਤੇ ਰੀਸੈਕਸ਼ਨ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਦਾ ਬਿਹਤਰ ਮੁਲਾਂਕਣ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਅਕਸਰ ਇੰਜੈਕਟੇਟ ਵਿੱਚ ਇੰਡੀਗੋ ਕਾਰਮਾਈਨ (0.004%) ਜਾਂ ਮਿਥਾਈਲੀਨ ਬਲੂ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਬਮਿਊਕੋਸਲ ਇੰਜੈਕਸ਼ਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਕੋਈ ਜਖਮ ਐਂਡੋਸਕੋਪਿਕ ਰੀਸੈਕਸ਼ਨ ਲਈ ਢੁਕਵਾਂ ਹੈ। ਟੀਕੇ ਦੌਰਾਨ ਉਚਾਈ ਦੀ ਘਾਟ ਮਾਸਕੂਲਰਿਸ ਪ੍ਰੋਪ੍ਰੀਆ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ EMR ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸਾਪੇਖਿਕ ਨਿਰੋਧ ਹੈ। ਸਬਮਿਊਕੋਸਲ ਉਚਾਈ ਬਣਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਖਮ ਨੂੰ ਚੂਹੇ ਦੇ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਫੋਰਸੇਪਸ ਨਾਲ ਫੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਪੌਲੀਪੈਕਟੋਮੀ ਫੰਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਿਆ ਹੈ। ਫੋਰਸੇਪਸ ਜਖਮ ਨੂੰ ਚੁੱਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫੰਦੇ ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਅਧਾਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਹੇਠਾਂ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਿਸੈਕਸ਼ਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ "ਰੀਚ-ਥਰੂ" ਤਕਨੀਕ ਲਈ ਇੱਕ ਡਬਲ ਲੂਮੇਨ ਐਂਡੋਸਕੋਪ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਅਨਾੜੀ ਵਿੱਚ ਵਰਤਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਅਨਾੜੀ ਦੇ ਜਖਮਾਂ ਲਈ ਲਿਫਟ-ਐਂਡ-ਕੱਟ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਘੱਟ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।